Een jonge vrouw staat aan de rechterkant van de eerste etage en kijkt naar de omringende bergen uit de Italiaanse Abruzzen in de buurt van Castrovalva. Als je alleen naar haar kijkt, is er niets aan de hand. Haar etage loopt van links naar rechts door het beeld. Twee bezoekers klimmen via een ladder naar haar toe. Ergens tussen die twee etages gebeurt iets vreemds. In de woorden van Escher: “Op de vloer van het onderste platform, dus binnenshuis, staat een ladder, waarlangs twee personen bezig zijn naar boven te klimmen. Maar een verdieping hoger aangekomen, staan zij weer in de open lucht en moeten het gebouw nogmaals binnentreden.”* De bovenste figuur, een nar, staat duidelijk met ladder al aan de buitenkant van de verdieping waar de jonge vrouw staat. De man die net de ladder op wil gaan, staat echter in het gebouw. Bovendien loopt die ruimte van voor naar achter door het beeld. Zijn vloer loopt dus dwars op haar vloer en toch wordt haar etage gesteund door pilaren die op de achterste en voorste hoeken van zijn etage beginnen! De constructie van beide verdiepingen samen oogt toch rechthoekig, zowel naar de ene als ook naar de andere kant: een optische illusie pur sang.